Gilcu

GILCU – Gradual Increase in Lenght and Complexity of Utterance

Geplaatst op: 22/06/2013 | Bijgewerkt op: 22/06/2013

Stichter(s)/Uitvinder(s)

Tussen 1971 en 1978 werd het ontwikkeld door Ryan & Van Kirk.

Wetenschappelijke basis/ Effectiviteit

Niet bekend

Vorm (weekends, sessies)

GILCU is één van de vroegste directe therapievormen gebaseerd op de zogenaamde operante conditionering: vloeiende spraak wordt beloond, stotters worden bestraft. In de 1ste plaats voor lagereschoolkinderen bestemd, maar in mindere mate ook voor kleuters. Is een zeer gestructureerd programma bestaande uit 3 fasen. In de 1ste fase leert het kind vloeiende spraak aan bij het lezen (enkel bij reeds leesvaardige kinderen), van eenwoorduitingen tot uiteindelijk 5 minuten vloeiende spraak. Bij elke vloeiende uiting krijgt het kind “goed” te horen, en ontvangt het een “token”, die later kunnen ingewisseld worden voor een beloning. Bij stotteren moet het kind de uiting hernemen. Wanneer het kind in 2 minuten niet meer dan 2 stotters laat horen, kan men overgaan naar de 2de fase. In deze fase wordt gewerkt aan generalisatie naar verschillende andere settings (thuis, school, meer luisteraars,etc.). Pas als het kind niet meer dan 1 stotter produceert in 2 minuten, mag over worden gegaan naar de 3de fase (onderhoudsfase). De therapie wordt nu over een periode van 22 maanden geleidelijk afgebouwd, waarbij de spraak thuis en op school regelmatig geëvalueerd door ouders en leerkrachten.

Wie geeft het?

De stottertherapeut, ouders en eventueel leerkrachten worden evenwel nauw betrokken.

Kost en terugbetaalbaarheid

Er worden honoraria gehanteerd, zoals die voor alle geconventioneerde logopedisten door het RIZIVworden vastgelegd.

Het RIZIV stipuleert terugbetaling van logopedische behandeling voor stotteren mits in acht name van de bekende regelgeving (KB Nomenclatuur). U vindt deze regelgeving hieronder:

“6.4. stotteren vastgesteld volgens de diagnostische criteria beschreven in punt 307.0 van de DSM IV (F 98.5 van de ICD-10). De ernst van het stotteren wordt gemeten door een test die voorkomt op een door de Commissie voor de overeenkomsten met de logopedisten opgestelde limitatieve lijst. De score op de test dient te worden vermeld op het schriftelijk verslag van het bilan”

Korte en lange termijn effect

Niet bekend.

Social media & sharing icons powered by UltimatelySocial